ഒരു ‘ഇറക്കി’ന്റെ കഥ...!!

ജസ്റ്റു ഫോറേ ഹൊറർ - പാർട്ട് 1


ഓരോ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ ഒരോ ‘ഇറക്കുകൾ’(നമ്പരുകൾ)നാട്ടിൽ ഹിറ്റാകാറുണ്ട്.ആരെങ്കിലും സ്വന്തം ചില നമ്പറുകൾ ഇറക്കും. അത് മറ്റാരെങ്കിലും ഏറ്റെടുക്കും. അവ പിന്നീട് നാടു മുഴുവൻ പരക്കും.

എട്ടാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഒരു ദിവസം കൂട്ടുകാരനായിരുന്ന മോഹനനും ഞാനും കൂടി മുക്കുംകടചന്തയിലേക്കു പോകുകയായിരുന്നു.

അപ്പോ അവൻ പറഞ്ഞു “ഇത്തവണ ഏവൂരമ്പലത്തിലെ എഴാം ഉത്സവം കലക്കും!”

“ആരുകലക്കും!?” ഞാൻ ഞെട്ടി. ഞങ്ങളുടെ കരയാണ് ഏഴാം ഉത്സവം നടത്തുന്നത്.

“എടാ മണ്ടാ.... കലക്കും എന്നു വച്ചാ തകർക്കും എന്ന്!”

“ദൈവമേ! തകർക്കും എന്നോ!?”ഞാൻ പിന്നെയും ഞെട്ടി.

“ഓ.... എടാ.... കലക്കൻ എന്നു വച്ചാ ഉഗ്രൻ എന്നാ അർത്ഥം!”

അതുവരെ, ഒരു പരിപാടി ‘കലക്കി’എന്നു പറഞ്ഞാൽ അത് അലങ്കോലപ്പെടുത്തി എന്നായിരുന്നു മറ്റു കുട്ടികളെപ്പോലെ ഞാനും ധരിച്ചിരുന്നത്.

ചന്തയിലെത്തി. മീൻ കാരുടെ കുട്ടകൾ നിരയെ നല്ല പിടയ്ക്കുന്ന മത്തി!

അതുകണ്ടപാടേ അവൻ പറഞ്ഞു “ഡാ... നോക്കടാ നല്ല കലക്കൻ മത്തി!”

“മത്തിയേം കലക്കൻ എന്നു പറയാവോ!?” ഞാൻ സംശയം കൂറി.

അവൻ എന്നെ അമർത്തിയൊന്ന് നോക്കി. ‘ക്ലാസിൽ പഠിപ്പിസ്റ്റ്;ചന്തയിൽ മണ്ടൻ!’എന്നാണോ അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ അർത്ഥം എന്നു ശങ്കിച്ച് ഞാൻ പിന്നൊന്നും ചോദിച്ചില്ല.

മോഹനന് ഈ പ്രയോഗം എവിടെ നിന്നു കിട്ടി എന്നറിയില്ല. എവിടെ നിന്നായാലും, ഞങ്ങൾ പിള്ളേരുടെ ഇടയിൽ ഇതാദ്യം ഇറക്കിയത് അവൻ തന്നെ.

അതിനു ശേഷം എന്തിനും ഏതിനും ‘കലക്കൻ’ഒരു ഫാഷനായി മാറി; ചെത്ത് ഇറങ്ങും വരെ!

ചെത്ത് ആദ്യമായി ഇറക്കിയത് എറണാകുളത്തുകാരാരോ ആണ്.88 ൽ തൃപ്പൂണിത്തുറയിൽ പഠിക്കാൻ പോയ കാലത്താണ് അതാദ്യം കേട്ടത്.ചെത്തുകാർ ബൈക്കിൽ വരാൻ തുടങ്ങിയത് അതിൽ‌പ്പിന്നെയാണ്!

ഒരഞ്ചു കൊല്ലം അത് നോൺസ്റ്റോപ്പായി ഓടിയപ്പോഴേക്കും അടുത്ത ഇറക്ക് വന്നു - അടിപൊളി !

തൃശ്ശൂർ നിന്നാണ് അത് ആദ്യം കേട്ടത്. കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാൽ ഒല്ലൂർ ആയുർവേദ കോളേജിൽ നിന്ന്.

അവിടത്തെ കുട്ടികൾ ഫുട്ട്ബോൾ കളിക്കുന്നതു നോക്കിയിരിക്കെ, ഒരു പയ്യൻ “ഓ... അടിപൊളി...! ഓ...അടിപൊളി...!” എന്നു വിളിച്ചു പറയുന്നതു കേട്ട് ഞാൻ കുറേ ചിരിച്ചു.ഓരോ നല്ല മൂവും ഡ്രിബിളിംഗും കാണുമ്പോൾ അവൻ ചന്തി പൊക്കിച്ചാടി വിളിച്ചു കൂവും “ഓ... അടിപൊളി...! ഓ...അടിപൊളി...!!”

1993 യിലാണ് ഇത്.

വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ ഞാനിക്കാര്യം അനിയന്മാരോട് പറഞ്ഞു. അവന്മാരും കുറേ ചിരിച്ചു. അത്ര ഓക്ക്‌വേഡ് ആയിട്ടായിരുന്നു അത് ഞങ്ങൾക്കു തോന്നിയത്.

ആദ്യമാദ്യം തൃശ്ശൂർ ലോക്കൽ ആയി മാത്രം ഓടേണ്ടി വന്നെങ്കിലും വൈകാതെ‘അടിപൊളി’കേരളം കീഴടക്കി!ഇപ്പോ ഞാനും നിങ്ങളും സ്ഥനത്തും അസ്ഥാനത്തും അതുപയോഗിക്കുന്നു.

അതിനിടെ തന്നെ സമാന്തരമായി തിരുവനന്തപുരത്തു നിന്നിറങ്ങിയ നമ്പർ ആണ് ‘കിടിലം’. പ്രഭുദേവയുടെ ജന്റിൽമാൻ സിനിമയിലെ ഡാൻസ് ആണ് ‘കിടിലം’ആയി വിശേഷിക്കപ്പെട്ട് ഞാൻ ആദ്യം കേട്ടത്. പ്രഭുദേവ അക്കാലത്ത് ‘കിടിലം പയ്യൻ’എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.

ഇതിനെയൊക്കെ കവച്ചു വയ്ക്കുന്ന ഒരു ഇറക്ക് എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തിരുവനന്തപുരം ബ്രിട്ടീഷ് ലൈബ്രറിയുടെ മുറ്റത്തുവച്ചാണ് അത് ആദ്യമായി കേട്ടത്.1996 ൽ.അവിടെ ഇംഗ്ലീഷ് പുസ്തകങ്ങളും മാസികകളും മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നതിനാൽ വരുന്നതൊക്കെ പോഷ് ടീമുകൾ.

പുസ്തകങ്ങൾ എടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയ ഞാൻ “തള്ളേ...! നീയാ...!?” എന്നൊരു വിളികേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. ആരാ ഈ വികൃതസ്വരം പുറപ്പെടുവിച്ചതെന്നു നോക്കാൻ തിരിഞ്ഞ ഞാൻ കണ്ണു തള്ളി.

നല്ല മോടിയിൽ വേഷം ധരിച്ച ഒരു തിരുവന്തോരം ചെല്ലക്കിളി തീരെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ അവിടെ കണ്ടപ്പോൾ നടത്തിയ സംബോധനയാണ്!!!

എനിക്കു വല്ലാത്ത വെറുപ്പു തോന്നി ആ പ്രയോഗം കേട്ടപ്പോൾ... അതും കാഴ്ചയിൽ ശാലീനത തോന്നിയ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ വായിൽ നിന്ന്.

പക്ഷേ വൈകാതെ ‘തള്ള’ ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്റ്റലും കീഴടക്കി!പത്തുവർഷം കഴിഞ്ഞ് ‘രാജമാണിക്യ’ത്തിലൂടെ ഇപ്പോൾ കേരളം മുഴുവൻ പരക്കുകയും ചെയ്തു.ഇപ്പോ ഞാനും ‘തള്ളവിളി’നിർബാധം നടത്തുന്നു!

ഇത്രയും പറഞ്ഞത് ഇപ്പോൾ പ്രചാരത്തിൽ വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു പഴയ ഇറക്കിന്റെ ചരിത്രം പറയാനാണ്.


*                                                *                                                 *

തൃപ്പൂണിത്തുറ ആയുർവേദ കോളേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന നടന്മാരിൽ പ്രധാനികളാണ് നന്ദനും സുമേഷും.ഒരു കോളേജ് ഡേയ്ക്ക് നാടകം അവതരിപ്പിക്കാൻ നല്ലൊരു ‘സ്ക്രിപ്റ്റ്’അന്വേഷിച്ച് രണ്ടാളും വലഞ്ഞു.

തപ്പിത്തപ്പി ഒടുവിൽ എത്തിപ്പെട്ടത് എറണാകുളം ‘ലോ’കോളേജിൽ ആയിരുന്നു.നന്ദന് ആരോ പരിചയക്കാരുണ്ട് അവിടെ.സുമേഷ് ആദ്യമായാണ്.

ഗുലുമാലുകളുടെ ഒരു പരമ്പര തന്നെ അതിജീവിച്ച് അവർ ഒരു സംഗതി സംഘടിപ്പിച്ചു.(അക്കഥ പിന്നീട്)

‘തീന്മേശയിലെ ദുരന്തം’ എന്ന പ്രശസ്തമായ നാടകത്തിന്റെ സ്ക്രിപ്‌റ്റാണ് കയ്യിൽ കിട്ടിയത്. ഇനി അത് ദൃശ്യവൽക്കരിക്കണം.സുമേഷും നന്ദനും കൂടി ഒരാഴ്ചത്തെ കഠിനശ്രമം കൊണ്ട് ആ നാടകം പ്രശംസനീയമാം വിധം രംഗത്തവതരിപ്പിച്ചു.സുമേഷിനു നല്ല നടനുള്ള പുരസ്കാരവും കിട്ടി.

അങ്ങനെ ഒരു വർഷം കടന്നുപോയി. നന്ദൻ പാസ് ഔട്ട് ആയി. ഇന്റർ ആയുർവേദ കോളേജ് ഫെസ്റ്റിവൽ ‘ആയുർഫെസ്റ്റ്’ വീണ്ടും വന്നു.കോഴിക്കോട്ട് വച്ചാണ് ഫെസ്റ്റിവൽ. കോട്ടക്കൽ കോളേജാണു ഹോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത്.

ഇത്തവണ പല പ്രധാനനടന്മാർക്കും പരീക്ഷയാണ്. നാടകം എങ്ങനെ ഒപ്പിക്കും എന്ന ചർച്ച ഒടുവിൽ ‘തീന്മേശയിലെ ദുരന്ത’ത്തിൽ തന്നെ എത്തി.

അതാവുമ്പോൾ രണ്ടാൾ മതി!അതിൽ മുൻപഭിനയിച്ച സുമേഷ് ഇപ്പൊഴും ക്യാമ്പസിലുണ്ട്. നന്ദന്റെ റോളിലേക്ക് ജയേഷിനെ കാസ്റ്റ് ചെയ്തു.

പക്ഷേ ഒരാവശ്യം ഉയർന്നു. ആയുർഫെസ്റ്റിന് എപ്പോഴും പുറത്തു നിന്നുള്ള ഒരു സംവിധായകനെ വച്ചാണ് നാടകം ഒരുക്കുന്നത്.പ്രഗൽഭനായ ഒരു സംവിധായകൻ വരുമ്പോൾ നാടകം ഇനിയും ഗംഭീരമാകും. പ്രൈസ് ഉറപ്പ്!കോളേജ് യൂണിയനിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും ആ വാദത്തെ പിൻതാങ്ങി.

അങ്ങനെയാണ് കാഴ്ചയിൽ പഴയനടൻ കൃഷ്ണൻകുട്ടിനായർ ഉയരം വച്ചാലത്തെ ഒരു ഫിഗർ, ദിനേശ് ബീഡി ഊതി വലിച്ച് ആയുർവേദ കോളേജിന്റെ ഗെയ്റ്റ് കടന്നു വന്നത്!

സംസാരം കേട്ടാൽ ‘കത്തി’എന്നു വിളിക്കാൻ ആർക്കും തോന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അയാളെ ‘കൊടുവാൾ’ എന്നു വിളിച്ചു. ബോഡിഷെയ്പ്പുകൊണ്ടും നാവുകൊണ്ടും സാമ്യം ആ ആയുധവുമായിട്ടായിരുന്നു.

വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് സംവിധായകനെ കണ്ടുപിടിച്ചത്. പല കലോത്സവങ്ങളിലും പ്രൈസടിച്ച നിരവധി നാടകങ്ങളുടെ സ്രഷ്ടാവാണത്ര ടിയാൻ.

തോപ്പിൽ ഭാസിയുടെയും കെ.ടി.മുഹമ്മദിന്റെയും മുതൽ സി.ജെ.തോമസിന്റെ വരെ നാടകങ്ങൾ അരച്ചു കലക്കിക്കുടിച്ചയാളായാതുകൊണ്ട് താൻ കട്ടൻചായകുടിക്കുന്നതിഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്ന് ആദ്യമേ തന്നെ വ്യക്തമാക്കി ആശാൻ!

ഡയറക്ട് ചെയ്യുന്ന സമയം മുഴുവൻ ഒരു ഫ്ലാസ്കിൽ നിറച്ച് കടുപ്പത്തിൽ കട്ടൻ തയ്യാറുണ്ടാവണം. പിന്നെ രണ്ടു കെട്ട് ദിനേശ് ബീഡി...സിഗരറ്റ് അദ്ദേഹത്തിന് അലർജിയാണ്.ചോറുണ്ണുന്ന പ്രശ്നമില്ല....അങ്ങനെയങ്ങനെ കുറേ യമണ്ടൻ സ്വഭാവങ്ങൾ!

പുതിയ സംവിധായകനു മുന്നിൽ നന്ദനും സുമേഷും അവതരിപ്പിച്ച രീതിയിൽത്തന്നെ ജയേഷും സുമേഷും കൂടി നാടകം അവതരിപ്പിച്ചു.

ആൾ നാടകം കണ്ടു.ഇടയ്ക്കിടെ പുരികങ്ങൾ ചുളിഞ്ഞു, മൂക്കു വക്രിച്ചു.

നീണ്ട ഒരിടവേളയ്ക്കൊടുവിൽ സംവിധായകൻ വായ് തുറന്നു.തന്റെ ഉണക്കമുരിങ്ങക്ക പോലുള്ള വിരലുകൾ കൊടിൽ പോലെ വക്രിച്ച് പിടിച്ച് കൊടുവാൾ മൊഴിഞ്ഞു -

“നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതൊന്നും പോരാ.... നമുക്കീ നാടകം ഒന്ന് ‘ഉടച്ചു വാ‍ർക്കണം’! എന്നാലേ ഒര് ഇതുണ്ടാവൂ...!”

“ഈ ‘ഇതെ’ന്നുവച്ചാൽ...?”

“സന്ദേഹിയാവരുത് സുഹൃത്തേ... വിശ്വസിക്കൂ... സംവിധായകനെ വിശ്വസിക്കൂ...!”

അതിസമ്പന്നനായ ഒരു മുതലാളിയുടെ മാളികവീട്ടിലെ കുശിനിപ്പണിക്കാരായ രണ്ടു സുഹൃത്തുക്കളുടെ കഥയാണ് ‘തീന്മേശയിലെ ദുരന്തം’. എല്ലാ ദിവസവും ഭക്ഷണത്തിൽ എന്തെങ്കിലും പുതുമ വേണം മുതലാളിക്ക്. അയാളുടെ അടിമകളായ അവർ ഭഷണസംബന്ധിയായ എന്താഗ്രഹവും വിദഗ്ധമായി നിർവഹിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു. ആത്മാർത്ഥ സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്ന അവരിൽ ഒരാൾക്ക് ഒരു ദിനം മുതലാളിയുടെ ഫോൺ വരുന്നു.

“ഇന്നു രാത്രി എന്തുപുതുമയാണ് അവിടുത്തേക്കു വേണ്ടത്? പറഞ്ഞാലും...അതെന്തായാലും ഞങ്ങൾ സാധിച്ചു തന്നിരിക്കും”

“ഇന്നു രാത്രി എനിക്കു ഭക്ഷിക്കാൻ മനുഷ്യമാംസം വേണം. നിങ്ങളിലൊരാളുടെ മാംസം!അതാരെന്ന് ഇങ്ങൾക്കു തീരുമാനിക്കാം!”

മുതലാളിയുടെ ആവശ്യം കേട്ടു തരിച്ചിരുന്ന അയാളോട് കൂട്ടുകാരൻ സംഗതി അന്വേഷിച്ചു. അവൻ കാര്യം പറഞ്ഞു.ഒരിക്കലും തന്നെക്കൊണ്ട് അപരന്റെ കഴുത്തിൽ കത്തിയിറക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നു പറഞ്ഞ് അവൻ തളർന്നിരുന്നു.

വീണ്ടുവിചാ‍രത്തിന്റേതായ പിരിമുറുകിയ നിമിഷങ്ങൾക്കൊടുവിൽ മുതലാളിയുടെ അനിഷ്ടം തങ്ങളുടെ ഉപജീവനം ഇല്ലാതാക്കും എന്ന് രണ്ടാൾക്കും മനസ്സിലായി.

ദാരിദ്ര്യം കൊണ്ടു പൊറുതിമുട്ടുകയായിരുന്ന അവരിരുവരും ഒടുവിൽ പരസ്പരം പോരടിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു.വിജയി അപരനെ കൊന്ന്, മാംസം രുചികരമായി പാകം ചെയ്തു വയ്ക്കുകയും ചെയ്തു!

അപ്പോൾ വീണ്ടും മുതലാളിയുടെ ഫോൺ.

വിറയാർന്ന കരങ്ങളാൽ കുശിനിക്കാരൻ ഫോൺ എടുത്തു.

മുതലാളി ചോദിക്കുന്നു “എന്തായി പാചകം?”

അയാൾക്കൊന്നും പറയാൻ കഴിയുന്നില്ല.ഒരു വിധം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു... “എ..ല്ലാം തയ്യാറാണ് ഏമാനേ...”

“നീയതു ചെയ്തോ, മണ്ടൻ...! ഹ! ഹ!! ഹ!! ഞാനത് വെറുതെ ഒരു തമാശയ്ക്ക് പറഞ്ഞതാ!

ജസ് ഫോർ എ ജോക്ക്...! റ്റു ക്രിയേറ്റ് സം ഹൊറർ ഇൻ യു!”

അതുകേട്ട് തകർന്നുപോയ കുശിനിക്കാരന്റെ നിസ്സഹായതയുടെയും പശ്ചാത്താപത്തിന്റെയും മെലോഡ്രാമയിൽ നാടകം അവസാനിക്കുന്നു.

വളരെ ഹൃദയസ്പർശിയായി നന്ദനും സുമേഷും ചെയ്ത ഈ രംഗങ്ങൾ, പക്ഷേ പുതിയ സംവിധായക ശിങ്കത്തിനു മതിപ്പേകിയില്ല.

ഉദാഹരണമായി അവസാനരംഗത്തിൽ തന്റെ സുഹൃത്തിനെ കൊലചെയ്ത കുശിനിക്കാരൻ മുതലാളിയുടെ ഫോൺ വന്ന ശേഷം പറയുന്ന “സുഹൃത്തേ... വെറുമൊരു തമാശ...” എന്ന ഡയലോഗിന് വികാരം പോരാ...

സുഹൃത്തേ എന്ന വാക്ക് നീട്ടണം.... വെറുമൊരു എന്ന വാക്കിന്റെ ഇടയിൽ ഒരു പോസു വേണം തമാശയുടെ ഇടയിലും... അതായത്....

സുഹൃത്തേ.....ഏ ഏ ഏ......

വെറു....മൊരു

തമാ‍.........ശ എന്നു വേണം പറയാൻ!

അങ്ങനെ തോന്നിയിടത്തെല്ലാം അതിഭാവുകത്വവും സെന്റിയും നിറച്ച് പണ്ടാരമടക്കി.

പിറ്റേ ദിവസം രാത്രി പന്ത്രണ്ടുമണി വരെ റിഹേഴ്സൽ നടന്നു. സുഹൃത്തേ എന്നുള്ള ഡയലോഗ് ശരിയാക്കാൻ സുമേഷ് പത്താമതു തവണ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ പൊത്തോന്നൊരു ശബ്ദം!

കൊടുവാൾ നിന്നനിൽ‌പ്പിൽ മലർന്നടിച്ചു വീണതാണ്!

നന്ദനും സുമേഷും കൂടി പൊക്കിയെടുത്ത് ആശുപത്രിയിലെത്തിച്ചു.ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെ കട്ടൻ ബീഡിയും കട്ടൻചായയും മാത്രം ആഹരിച്ച് നടന്ന് അൾസർ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു!അങ്ങനെ ഒരാഴ്ച റിഹേഴ്സൽ മുടങ്ങി.

അതിനു ശേഷം ഊർജസ്വലനായി ആൾ വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

വീണ്ടും റിഹേഴ്സൽ.

“സുഹൃത്തേഏഏഏഏഏഏഏഏഏ....” വിളിച്ചു വിളിച്ച് സുമേഷിന്റെ തൊണ്ടപൊട്ടി.

നാടകത്തിൽ മുതലാളി ഒരു രംഗത്തും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നില്ല. ഫോണിലൂടെയുള്ള അയാളുടെ ശബ്ദം മാത്രമേ കാണികൾ കേൾക്കുന്നുള്ളു.അത് വളരെ ഗൌരവത്തോടെ ഗംഭീരമായി അവതരിപ്പിച്ചത് ഞങ്ങളുടെ മറ്റൊരു സുഹൃത്ത് ജെറി ആയിരുന്നു. എന്നാൽ മത്സരത്തിന് അതു താൻ തന്നെ ചെയ്തോളാം എന്ന് സംവിധായകൻ കടുത്ത തീരുമാനമെടുത്തു.

പക്ഷേ ഒരിക്കൽ പോലും അയാൾ അത് റിഹേഴ്സൽ ചെയ്തില്ല.

ഒടുവിൽ ഡയലോഗ് പറയേണ്ട സമയം വന്നപ്പോൾ, പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ‘ജസ് ഫോർ എ ജോക്ക്...! റ്റു ക്രിയേറ്റ് സം ഹൊറർ ഇൻ യു!”’ എന്ന് പരിഹാസസ്വരത്തിൽ പറയേണ്ടിടത്ത് വികാരഭരിതനായി തനി നാടൻ ശൈലിയിൽ അതിയാൻ പറഞ്ഞു

“ജസ്റ്റുഫോറേജോക്ക്....ജസ്റ്റുഫോറേഹൊറർ!!”

രണ്ടു വാചകങ്ങൾ രണ്ടു വാക്കിൽ!

നാടകത്തിലുടനീളം മുഴച്ചു നിന്ന അതിഭാവുകത്വത്തിൽ അസഹ്യരായിരുന്ന കാണികൾ ഉള്ളുതുറന്നു കൂവി!

നാടകം കഴിഞ്ഞ് സംവിധായകൻ ഓടിയെത്തി ഞങ്ങളോട് ചോദിച്ചു “എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു സംഭവം?”

കൊടുവാളിനോടുള്ള പരിഹാസം മറച്ചു വയ്ക്കാതെ ജെറി പറഞ്ഞു “ ഭയങ്കരം! തീരെ നന്നായിരിക്കുന്നു!”

“അതെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്?” കൊടുവാൾ ചോദിച്ചു.

ഉടൻ ജെറി പറഞ്ഞു “ ഹേയ്.....! ജസ്റ്റു ഫോറേ ഹൊറർ!”

ഈ ഡയലോഗ് ഹോസ്റ്റൽ വാസികൾ ഏറ്റെടുക്കുകയും അത് കാലാതിവർത്തിയായിത്തീരുകയും ചെയ്തു.

പിന്നീട് “എന്താ അങ്ങനെ ചെയ്തത്?” എന്നാരെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ ഉടൻ മറുപടി വരികയായി “ഏയ്... ജസ്റ്റു ഫോറേ ഹൊറർ!”

ക്രമേണ അതു പോളിഷ് ചെയ്ത് “ജസ്റ്റ് ഫോർ ഹൊറർ” ആയി.

വാൽനക്ഷത്രം:ഇപ്പോൾ പതിനഞ്ചു വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം കഴിഞ്ഞൊരു ദിവസം ടെലിവിഷൻ താരം നാദിർഷാ ഒരു ഇന്റർവ്യൂവിൽ ഒരു നടിയോട് എന്തോ ചോദിച്ചിട്ട് പറയുന്നതു കേട്ടു “ഇതു ചുമ്മാ ഒരു രസത്തിനു ചോദിച്ചതാ... ജസ്റ്റ് ഫോറേ ഹൊറർ!”
അതു കഴിഞ്ഞപ്പോ നമ്മുടെ ചിതൽ പട്ടാളം രഘുനാ‍ഥന്റെ ബ്ലോഗിൽ ഒരു കമന്റിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു ‘ജസ്റ്റ് ഫോർ ഹൊറർ’.
ഇതു ഞാൻ ബ്ലോഗിയതറിഞ്ഞ് ആ പ്രയോഗത്തിന്റെ പേറ്റന്റ് അവകാശപ്പെട്ട് ‘കൊടുവാൾ’പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമോ ആവോ!?

(‘തീന്മേശയിലെ ദുരന്ത’ത്തിന്റെസ്ക്രിപ്റ്റ് വാങ്ങാൻ പോയത് മറ്റൊരു കഥയാണ്. അത് അടുത്ത പോസ്റ്റിൽ)