പീപ്പി പിടിച്ച പുലിവാൽ...!

(ജസ്റ്റു ഫോറേ ഹൊറർ പാർട്ട് 1 എന്തെന്ന് വായിക്കാഞ്ഞവർ ഇവിടെ ക്ലിക്കൂ)


പാർട്ട് 2

.
കോളേജിൽ രണ്ടു പീപ്പികൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പീപ്പി എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഏതു പീപ്പി എന്ന് ആരും ചോദിക്കുമായിരുന്നില്ല.

അതിനുകാരണം സീനിയർ പീപ്പിയേക്കാൾ പോപ്പുലർ ജൂനിയർ പീപ്പി ആണെന്നതു തന്നെ.മിമിക്രി -മോണോ ആക്ട് താരവും, നടനും ഒക്കെക്കൂടിയാണ് അവൻ.

സുനിൽ പീപ്പി സീനിയർ, സുമേഷ് പീപ്പി ജൂനിയർ.

രണ്ടാളുടെയും ഇനിഷ്യൽ ആണ് പി.പി.

ജൂനിയർപീപ്പി എന്റെ ക്ലാസ്മേറ്റുകൂടിയായിരുന്നെങ്കിലും അവനെ ഞാൻ ആദ്യമായി കണ്ടത് കോളേജിലോ, ഹോസ്റ്റലിലോ, എന്തിന് റോഡിൽ വച്ചുപോലും ആയിരുന്നില്ല. ഒരു സിനിമാ തിയേറ്ററിൽ വച്ചായിരുന്നു!

ലേറ്റ് അഡ്മിഷൻ ആയ കാരണം അവൻ ക്ലാസിൽ വരാൻ കുറച്ചുനാൾ വൈകി. വന്നു ജോയിൻ ചെയ്ത ദിവസം കോളേജിൽ നിന്നില്ല. ഫീസടച്ച് അവന്റെ മഞ്ഞുമ്മലുള്ള അമ്മായിയുടെ വീട്ടിൽ പോയി. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ കണ്ടുമില്ല.

മഹാന്മാരായ സിദ്ദിഖ്-ലാൽമാർ പണ്ടു പറഞ്ഞതനുസരിച്ച്, ‘അങ്ങേയറ്റത്തെ’ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ മുതൽ ‘ഇങ്ങേയറ്റത്തെ’ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ വരെ എല്ലാവരുടെയും പടങ്ങൾ വിടാതെ കാണുന്ന ഡെഡിക്കേറ്റഡ് ഫിലിം വാച്ചർ ആയിരുന്നു ഞാൻ.

‘ചിത്രം’ എന്ന ചിത്രം നാലാം തവണ കാണാൻ അവൻ തെരഞ്ഞെടുത്തത് എറണാകുളം ഷേണായീസ് തിയേറ്റർ ആയിരുന്നു. ഭാഗ്യവശാൽ ഞാൻ ആദ്യമായി ആ സിനിമ കണ്ടതും അവിടെത്തന്നെയായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് ആ മഹാനുഭാവന്റെ പ്രഥമദർശനം എനിക്കു ലഭിച്ചത്.

ഒരു പക്കാ സിനിമാഭ്രാന്തനായിരുന്നു ജൂനിയർ പീപ്പി. പ്രീഡിഗ്രി മുതൽ അവൻ കണ്ടു തീർത്ത സിനിമകൾക്കു കയ്യും കണക്കുമില്ല.ഞങ്ങൾ ഒന്നാം വർഷം പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ആഴ്ചയിൽ മൂന്നുതവണ എങ്കിലും അവൻ എറണാകുളത്തു പോകും.

രാവിലെ പോയാൽ നൂൺ ഷോയിൽ തുടങ്ങി, മാറ്റിനിയിലൂടെ ഫസ്റ്റ് ഷോയിലെത്തിയ ശേഷമേ ആൾ മടങ്ങിയെത്തൂ... മലയാളത്തിനോടൊപ്പം തമിഴ് സിനിമകളും തുരു തുരാ കണ്ടു തള്ളും. കമലഹാസനെ ഇമിറ്റേറ്റ് ചെയ്തുകാണിക്കുന്നതാണ് ഇഷ്ട ഹോബി.‘ഡെയ്‌സി’എന്ന സിനിമയിലെ സംഭാഷണമാണ് മിക്കപ്പൊഴും അവതരിപ്പിക്കുക.


ക്രമേണ തമിഴ് സിനിമകൾ അവന്റെ സിരകളിൽ ഉന്മാദമായി. കണ്ട പാണ്ടിപ്പടങ്ങൾ ഒക്കെ കണ്ട് ‘സക്കറപ്പാണ്ടി’ എന്ന പേരും സമ്പാദിച്ചു ഇടക്കാലത്ത്.

പത്തു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തുടർച്ചയായി മൂന്നു സിനിമകൾ കണ്ട് റെക്കോഡ് സൃഷ്ടിച്ച ദേഹം കൂടിയാണ് സുമേഷ്.
ശിറൈയിൽ പൂത്ത ശിന്നമലർ,റോട്ടിൽ എഴുതിയ കവിതൈ,തീച്ചട്ടി ഗോവിന്ദൻ എന്നീ സിനിമകളാണ് അവൻ നിഷ്കരുണം കണ്ടു തള്ളിയത്!

കാലക്രമത്തിൽ തമിഴിനേക്കാൾ മലയാള പടങ്ങൾ കാണുകയും കോളേജിലെ നമ്പർ വൺ മിമിക്രി താരമാവുകയും ചെയ്തു പീപ്പി. ഒരു പെൺകുട്ടിയൊഴിച്ച് ആ കോളേജിലെ മുഴുവൻ കുട്ടികൾക്കും പ്രിയങ്കരനായി. പക്ഷേ അവൾക്ക് അവനെ കാണുന്നതേ ചതുർത്ഥി. അവന്റെ പ്രണയാഭ്യർത്ഥന അവൾ നിഷ്കരുണം ചവിട്ടിയരയ്ക്കുകയും ചെയ്തു!

അങ്ങനെയിരിക്കെ കോളേജ് ഡേ ആഗതമായി. മിമിക്രിക്കു പുറമേ, പുതുമയുള്ള ഒരു നാടകം കൂടി അവതരിപ്പിക്കണം എന്നു പീപ്പിക്കു തോന്നി.അവൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും അരങ്ങിൽ തകർത്തുവാരണം.

ഞങ്ങളൂടെ സീനിയർ വിദ്യാർത്ഥിയായ നന്ദൻ എഴുത്തിന്റെയും വരയുടെയുമൊക്കെ അസ്കിതയുള്ളയാളാണ്. ഒരു അമച്വർ നാടകപ്രേമികൂടിയാണ് ആൾ. നാടകം തെരഞ്ഞെടുക്കാൻ പീപ്പി നന്ദനെ സമീപിച്ചു.

രണ്ടാളും സ്ക്രിപ്റ്റ് തപ്പി ഒടുവിൽ എത്തിപ്പെട്ടത് എറണാകുളം ‘ലോ’കോളേജിൽ ആയിരുന്നു.നന്ദന് ആരോ പരിചയക്കാരുണ്ട് അവിടെ.പീപ്പി ആദ്യമായാണ്.

സുമേഷ് പീപ്പി ചിന്തിച്ചു.. പണ്ടു മമ്മൂട്ടിയൊക്കെ പഠിച്ചകോളേജാണ്.ഉഡായിപ്പുകളുടെ ആശാന്മാർ വാഴുന്ന സ്ഥലം... മമ്മൂട്ടി പഠിച്ചകാലത്ത് സ്ട്രീക്കിംഗ് വരെ നടത്തി എന്നാണു കേൾവി... ഇനി ഇവന്മാർ മുണ്ടു പറിച്ചിട്ട് ഓടാൻ പറയുമോ..!

പീപ്പിയ്ക്ക് ഉൾഭയം തോന്നിയതിൽ തെറ്റില്ല. ആദ്യമായി ലോ കോളേജിനു മുന്നിലൂടെ പൊയപ്പോൾ അവനുണ്ടായ അനുഭവവും അത്ര സുഖകരമായിരുന്നില്ല. റോഡരികിൽ പടർന്നുപന്തലിച്ചു നിന്ന ഒരു വാകമരത്തിനു കീഴെ തോർത്തുവിരിച്ചു യാചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ചെറുപ്പക്കാരനായ ഒരു തെണ്ടിക്ക് സിമ്പതിയുടെ പേരിൽ അമ്പതു പൈസ ഇട്ടുകൊടുത്തു. അമ്പതിന്റെ തുട്ടു കണ്ടതോടെ യാചകന്റെ മട്ടും ഭാവവും മാറി!

“നാണമില്ലേടാ തെണ്ടീ, അമ്പതു പൈസ പിച്ച തരാൻ! മര്യാദയ്ക്ക് ഒരു രൂപ താടാ!”

പീപ്പി അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ വിറച്ചുപോയി, അവന്റെ അലർച്ച കേട്ട്!

സ്ഥലം വിട്ടാലോ എന്നു ചിന്തിച്ച് ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ചുറ്റും നാലു പേർ. “ചേട്ടാ‍യീ.... അവൻ പറഞ്ഞപോലെ ചെയ്യ്.... ആളു പെശകാണേ...!”

തോർത്തിൽ ഒരു രൂപ ഇട്ടിട്ട് അൻപതു പൈസ തിരിച്ചെടുക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ തെണ്ടി ആ തുട്ടെടുത്ത് പോക്കറ്റിലിട്ടു. ഒന്നര രൂപ നഷ്ടം!മാനവും പോയി! എറണാകുളം മുതൽ തൃപ്പൂണിത്തുറ വരെ യാത്രചെയ്യാൻ തൊണ്ണൂറു പൈസ മതി അക്കാലത്ത്!

പിൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ അവന്മാരൊക്കെ കൂടി കൂവൽ! ഒരുത്തനെ പറ്റിച്ച സന്തോഷം!

അങ്ങനെയായിരുന്നു അന്നത്തെ ലോ കോളേജ് വീരന്മാർ.

അതുകൊണ്ട് ഉൾഭയത്തോടെയാണ് പീപ്പിയും നന്ദനും ലോ കോളേജ് ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയത്. നന്ദന്റെ പരിചയക്കാരൻ ഹോസ്റ്റലിൽ ഇല്ല.പകരം നാടകത്തിൽ അഭിനയിക്കുന്ന ഒരു പയ്യനെ കണ്ടാൽ മതി എല്ലാം ചെയ്തു തരും എന്ന് ഫോണിൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

ആദ്യം കണ്ട പയ്യനോട് നാടകക്കാരനെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചു. അവൻ പറഞ്ഞു “നിങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുന്ന ആൾ ദാ ഇപ്പോ ഇവിടുന്നങ്ങ് പോയിട്ടേ ഉള്ളു... എപ്പഴും റിഹേഴ്സലും തെരക്കുമാണവന്...കുറച്ചു വെയിറ്റ് ചെയ്യൂ. ഉടൻ മടങ്ങി വരും.”

കുറേ കാത്തിട്ടും ആരും വന്നില്ല!

നന്ദനു മടുത്തു.

“ഒരു മണിക്കൂർ കൂടി നോക്കാം!” പീപ്പിയ്ക്ക് ആവേശത്തിനു തെല്ലും കുറവില്ല!

നന്ദൻ സമ്മതിച്ചു.

ഒരു മണിക്കൂർ കാത്തിരുന്നു മടുത്ത്, ഇനി പോയേക്കാം എന്നു കരുതിയപ്പോൾ ഒരാൾ പുറത്തുപോകാനാനായി പടിയിറങ്ങി വന്നു. അയാളോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആൾ ഭയങ്കര ചിരി!

“നിങ്ങളെ ആരോ പറ്റിച്ചതാ... നാടകക്കാരൻ രാജേഷ് ഇവിടില്ല. അവൻ ദാ അപ്പുറത്ത് ഫ്ലവർ ഷോ നടക്കുന്നില്ലേ...അവിടുണ്ട്. ഞങ്ങൾക്ക് അവിടെ ഒരു സ്റ്റോൾ ഉണ്ട്.അവിടെ അന്വേഷിച്ചാൽ ആളെ കിട്ടും.”

അയാൾ പോയി.

ഇതികർത്തവ്യഥാമൂഢന്മാരായി നിന്നുപോയി ഇരുവരും. ഇയാൾ പറഞ്ഞതു ശരിയായിരിക്കുമോ...

“ഈ ലോ കോളേജുകാർ എന്തു ഫ്ലവർ ഷോ നടത്താൻ!?”നന്ദൻ സംശയാലുവായി.

“അതെന്താ അവർക്ക് ചെടികൾ വളർത്തി പൂക്കൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചു കൂടേ?”പീപ്പി എതിർവാദമുന്നയിച്ചു.

കൊച്ചിൻ ഫ്ലവർ ഷോ എന്നാണു പറയുന്നതെങ്കിലും മുഴുവൻ പേർ ‘പുഷ്പഫലസസ്യപ്രദർശനം’ എന്നാണ് എന്നതും പീപ്പി ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.

എന്തായാലും പോയി നോക്കാം എന്നു തന്നെ ഇരുവരും തീരുമാനിച്ചു.

അവർ ഫ്ലവർഷോ നടക്കുന്ന സുബാഷ് പാർക്കിലെത്തി. സംഗതി ആദ്യ ദിനമാണ്.

തുടക്കത്തിൽ തന്നെ രണ്ടാളെയും ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ലോ കോളേജിന്റെ സ്റ്റോൾ!

(പിന്നീടല്ലേ മനസ്സിലായത്, ലോ കോളേജിന്റെ സ്റ്റോൾ ഇല്ലാതെ കൊച്ചിൻ ഫ്ലവർഷോ നടക്കാറില്ല എന്ന്! അതിന്നെ പിന്നിലെ ഗുണാപ്ലിക്കേഷൻ എന്താണാവോ!)

പക്ഷെ സ്റ്റോളിനുള്ളിൽ ഒരു ചെടിയും ഒരു പയ്യനും മാത്രം... ചെടി ഒരു ചട്ടിയിൽ വാടിക്കുഴഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.അതിന്മേൽ കൊഴിഞ്ഞു വീഴാറായ രണ്ടുമൂന്നു കുഞ്ഞു പൂക്കൾ.

ആ നരുന്തുപയ്യനാണോ നാടകക്കാരൻ!? നന്ദനു സംശയം.

പക്ഷേ പീപ്പി ശുഭാപ്തിവിശ്വാസിയാ‍യിരുന്നു.

പീപ്പി ആ പയ്യനോട് ചോദിച്ചു “അല്ല.... ഈ ലോ കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന രാജേഷ്...?”

പയ്യൻ അതെയെന്നും അല്ലെന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.

ഫ്ലവർ ഷോ കാണാൻ ആരോ വരുന്നുണ്ട്.പീപ്പി നന്ദനെ പിടിച്ചു വലിച്ച് സ്റ്റോളിന്റെ വാതിലിനരികിൽ കയറ്റി നിർത്തി.

നോക്കിയപ്പോൾ മുന്നിൽ രണ്ടു വനിതകൾ. കണ്ടാലറിയാം, ഹൈ സൊസൈറ്റി ലേഡീസ്. അവർ ആ വാടിയ ചെടി ചൂണ്ടി എന്തോ ചോദിച്ചു.

അവർ ചോദിച്ചു “ഇതേതു പ്ലാന്റാ...?”

പയ്യൻ നിസ്സംഗനായി അവരോടു പറഞ്ഞു “ ദാ അവിടെ എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ട്...”

ഒന്നു നിർത്തി അവൻ ചെടിയുടെ ചുവട്ടിലേക്കു നോക്കി.

അവിടെ ഇംഗ്ലീഷിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതിവച്ചിരിക്കുന്നു.Kochammio helpesia.

അവർ അപ്പോഴാണ് അവിടെക്കു ശ്രദ്ധിച്ചത്.

ഒരു വാടിയ വഴുതിനച്ചെടി. അതിനരികിൽ സാമാന്യം വലുപ്പമുള്ള ഒരു വഴുതിനങ്ങ.

“അതെ...കൊച്ചമ്മിയോ ഹെൽപ്പേഷ്യ..!കൊച്ചമ്മമാരെ സഹായിക്കുന്ന സാധനം...” ഒരു ശൃംഗാരച്ചിരിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞു.

“എന്നു വച്ചാൽ....?” അതിൽ ഒരു സ്ത്രീ നിഷ്കളങ്കയായി ചോദിച്ചു.

നരുന്തൻ ഊർജസ്വലനായി. അതു വരെ ചുരുട്ടിവച്ചിരുന്ന അവന്റെ നാവ് സ്പ്രിംഗ് ആക്ഷൻ പോലെ പുറത്തു ചാടി. പിന്നെ ഒരു വിശദീകരണ പ്രവാഹമായിരുന്നു!

“ചേച്ചിയെപ്പോലുള്ളവർക്കു പറ്റിയ പണിയാ....ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു ബോറടിക്കുമ്പോൾ ഈ വഴുതനങ്ങ കയ്യിൽ എടുക്കുക. നന്നായി കഴുകുക.എന്നിട്ട് സാവകാശം...”

നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സ്ത്രീകളിലൊരാൾ ആക്രോശത്തോടെ പയ്യന്റെ നേരേ പാഞ്ഞടുക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്! പട പടാ അടി മുഴങ്ങി! ആകെ ബഹളം. ആളുകൂടി. കണ്ടവനൊക്കെ കൈ വച്ചു; ചിലർ കാലും!

“അയ്യോ... സാമ്പാറും, മെഴുക്കുപുരട്ടിയും, അവിയലും ഉണ്ടാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന വെജിറ്റബിളാണെന്നാണേ ഞാൻ പറയാനുദ്ദേശിച്ചത്..! തല്ലല്ലേ അമ്മച്ചീ....! ”

നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നരുന്തൻ ചവച്ചു തുപ്പിയ മുരിങ്ങക്കോൽ പരുവത്തിലായി!

പീപ്പിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല.

“സത്യത്തിൽ എന്തിനാ അവർ അവനെ തല്ലിയത്? ” അവന്റെ ചോദ്യം!നന്ദൻ കണ്ണുരുട്ടി.

അപ്പോൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് ആരോ ചോദിക്കുന്നു “ഇവൻ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നോ ചേച്ചിമാരേ...?”

കൊച്ചമ്മമാർ കോറസായി പറഞ്ഞു.“അല്ല.... അവന്മാർ മൂന്നു പേരുണ്ടായിരുന്നു!”

ജനത്തിന്റെ നോട്ടം തങ്ങളിലേക്കാണു നീളുന്നതെന്ന് ഒരു നിമിഷാർദ്ധത്തിൽ നന്ദനു മനസ്സിലായി.

അവൻ പീപ്പിയെ പിടിച്ചു വലിച്ചു പാഞ്ഞു.ഏതോ സ്റ്റോളുകൾക്കിടയിലൂടെ നൂണ്ട് രണ്ടാളും ബസ് സ്റ്റോപ്പിലെത്തി.

ഒന്നു കൂടി ലോ കോളേജിൽ പോകാനുള്ള ധൈര്യം ഇരുവർക്കും ഉണ്ടായില്ല!


കഥാശേഷം:

“അപ്പ നമ്മുടെ സ്ക്രിപ്റ്റ്....”പീപ്പി ദയനീയമായി നന്ദനെ നോക്കി.

നന്ദൻ പീപ്പിയെ രൂക്ഷമായി തിരിച്ചു നോക്കി.ഇവനൊപ്പം നാടകം തേടിയിറങ്ങാൻ തോന്നിയ ബുദ്ധിയോർത്ത് അവൻ പുകഞ്ഞു.പീപ്പിക്ക് പേടിയായി.

ആൾ കണ്ണൂരുകാരൻ. കടുത്ത പാർട്ടിക്കാരൻ.

കുറേ നിമിഷങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു നിന്നിട്ട് നന്ദൻ പറഞ്ഞു “വാ... വഴിയുണ്ടാക്കാം.”

ആൾ പീപ്പിയേയും കൂട്ടിക്കൊണ്ട് നേരെ അടുത്തു കണ്ട പാർട്ടിയാപ്പീസിൽ പോയി കാര്യം പറഞ്ഞു. അവർ ലോ കോളേജ് യൂണിയൻകാരെ വിളിച്ചു. അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ സ്ക്രിപ്റ്റ് കയ്യിലെത്തി!

അങ്ങനെയാണ് പിലക്കാൽത്ത് കൊടുവാളിന് ‘ജസ്റ്റ് ഫോറേ ഹൊറർ’എന്ന ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ ഡയലോഗ് അടിക്കാൻ അവസരമുണ്ടായത്!

അന്നു കിട്ടിയ സ്ക്രിപ്റ്റായിരുന്നു ‘തീന്മേശയിലെ ദുരന്തം’!